عنوان
تعداد صفحات: ۳۱
نوع فایل : ورد و قابل ویرایش
روابط ایران و سوریه در منطقه خاورمیانه یکی از پیچیده ترین و سوأل برانگیزترین روابط میان کشورهاست. بگونهای که بسیاری از زوایای آن برای تحلیلگران هنوز ناشناخته و رمزآلود باقی مانده است. در این مقاله تلاش میگردد تا این روابط از بعد سیاسی، اقتصادی و نظامی پیش و پس از انقلاب اسلامی مورد تحلیل قرار گیرد.
واژه های کلیدی:ایران، سوریه، روابط دو کشور،روابط سیاسی، روابط اقتصادی، روابط نظامی
چکیده ۴
مقدمه ۵
تاریخ کشور سوریه؛ از زمان استقلال سوریه تاکنون ۶
۱ـ روابط سیاسی، قبل از انقلاب ۷
۱ – ۱٫ روابط رسمی ۷
۲ – ۱ . روابط غیر رسمی ۸
۳ – ۱٫ ویژگیهای ایران قبل از انقلاب ۹
۴ – ۱٫ ویژگیهای دولت سوریه ۹
۵ – ۱٫ منافع رابطه برای ایران ۱۱
۶ – ۱٫ منافع رابطه برای سوریه ۱۱
۲ – روابط ایران و سوریه پس از انقلاب ۱۲
۱ – ۲٫ حمله آمریکا به عراق ۱۵
۲ – ۲٫ روابط اقتصادی قبل از انقلاب ۱۶
۳ – ۲٫ روابط اقتصادی بعد از انقلاب ۱۷
۴ – ۲٫ روابط فرهنگی ۲۵
۵ – ۲٫ روابط نظامی ایران و سوریه ۲۷
نتیجه گیری ۲۹
فهرست منابع ۳۰
محمدی، منوچهر (۱۳۸۷). بازتاب جهانی انقلاب اسلامی. تهران: دادگستر.
امامی، محمدعلی (بیتا). سیاست و حکومت در سوریه. تهران: انتشارات وزارت امور خارجه.
S Department of State, “Country Reports on Terrorism, 2004,April 27, 2005.p.65()
Jafarzadeh, Alireza, The Iran Threat: President Ahmadinejad and the Coming Nuclear Crisis, London:Palgrave Macmilan,2007,
“Tehran, Damascus Agree on Establishment of Regional Economic Bloc,” IRNA, April 30, 2010
“Tehran-Damascus Sign Economic MOU,” Tehran Times, January 12, 2010,
“Iran Trying Different Routes For Gas Exports To Europe,” Fars News Agency, July 13, 2010
یکی از اصول اساسی سیاست خارجی دولتها، داشتن روابط گرم و حسنه با سایر دولتها به منظور تأمین منافع ملّی است. با اینحال در عرصهی عمل، تحقق این اصل ممکن است با دشواریهای بسیاری روبرو گردد. بر اساس همین، در عرصهی نظام بین الملل شاهد آنیم که دولتها سطوح مختلفی از روابط با یکدیگر را تجربه میکنند. جمهوری اسلامی ایران یکی از این دولتهاست که سطوح مختلفی از روابط را، با همسایگان خود و کشورهای منطقه داشته است. اما در این میان یک استثنا وجود دارد و آن دولت سوریه است. علیرغم اینکه پس از پیروزی انقلاب اسلامی و آغاز جنگ تحمیلی روابط ایران با کشورهای منطقه به سردی گرایید، روابط ایران و سوریه نه تنها رو به سردی ننهاد، بلکه روزبه روز توسعه ی بیشتری پیدا کرد. به گونهای که در طول جنگ تحمیلی، ایران بخشی از نیازهای نظامی خویش را از طریق این کشور تأمین مینمود و پس از جنگ نیز، نوعی اتحاد استراتژیک میان دو کشور در منطقه شکل گرفت. در این مقاله تلاش میگردد تا این روابط از بعد سیاسی، اقتصادی و نظامی پیش و پس از انقلاب اسلامی مورد تحلیل قرار گیرد.
سوریه با خروج نیروهای فرانسوی که در پی جنگ جهانی دوم وارد سوریه شده بودند، به استقلال رسید. از آنجا که سوریها با اداره وضع مملکت آشنایی نداشتند و از طرفی این کشور با مشکلاتی چون برخوردار نبودن دستگاه دولت از تجربه اداری و سیاسی، نداشتن کارگزاران با تجربه و عقب ماندگی فرهنگی و ضعف ارتش مواجه بود باعث شد که سوریه دهه های ۱۹۵۰ تا اواسط دهه ۱۹۷۰ یعنی زمان کودتای اسد را در ناآرامی به سر ببرد. در این میان میتوان به کودتای حسنی زعیم، حناوی و ادیب شیشکلی اشاره کرد.
در این میان در نوامبر ۱۹۵۷ مجلس سوریه مصوبهای را در حمایت از اتحاد با مصر تصویب کرد و در فوریه سال ۱۹۵۸سوریه و مصر متحد شدند. جمال عبدالناصر رئیس جمهور و صبری علی معاون وی شد. بدنبال این اتحاد همه احزاب سیاسی سوریه منحل گشتند.
در دسامبر ۱۹۵۹ وزیران بعثی بطور دسته جمعی از کابینه اتحاد کنارهگیری کردند و با عناصر ضد ناصری وارد همکاری شدند بالاخره نظامیهای دستراستی ضد ناصری طی کودتایی که در۲۸ سپتامبرصورت گرفت، انحلال جمهوری عربی را اعلام کردند و بدین ترتیب سوریه از مصر جدا شد و جمال عبدالناصر دولت مستقل آن را به رسمیت شناخت.
اما بعثیها که خود عامل انحلال جمهوری متحد عربی بودند به اهداف خود دست نیافتند لذا با کمک افسران نظامی بعثی در۸ مارس ۱۹۶۳ دست به کودتا زدند و در اولین قدم به پاکسازی نیروهای مسلح و پرسنلی که به هواداری پیمان با مصر شناخته شده بودند پرداختند. در پی این تحولات ژنرال امین حافظ بعنوان فرمانده کل ارتش منصوب شده، و در۱۲ نوامبر۱۹۶۳ به ریاست شورای انقلاب و نخست وزیری رسید و در ۱۹۶۴ قانون اساسی موقت را صادر کرد. در۲۳فوریه ۱۹۶۶ گروهی از افسران بعث ازجمله صلاح جدید، حافظ اسد، مصطفی طلاس برضد امین کودتا کردند و وی را سرنگون نمودند.حمله اسرائیل به نواحی جنوب شرقی دریاچه طبریا و تصرف مواضع سوری ها سبب شد که کنگره حزب بعث به دو گروه ملّیها و پیشروها تقسیم شود. رهبری گروه ملّی، که حافظ اسد بود اعتقاد داشت باید همه امکانات و منابع کشور برای مبارزه با اسرائیل تجهیز گردد. ولی گروه پیشرو به رهبری دکتر یوسف زعین معتقد بود که نبرد با این رژیم تنها از راه اعمال نیروی نظامی امکان پذیر نخواهد بود. این رقابت و کشمکش ادامه داشت، تا اینکه حزب بعث درسال۱۹۷۰ طرف گروه پیشروها را گرفت و نظامیان تحت امر حافظ اسد را از دخالت در سیاست برحذر داشت. در نتیجه این اقدام حافظ اسد که فرمانده نیروی هوائی بود، در ۱۶ نوامبر ۱۹۷۱ طی یک کودتا با عنوان “حرکت تصحیحیه ” جناح غیر نظامیان را سرنگون کرد و رئیس جمهور نورالدین آتاسی و دها تن دیگر از جناح رقیب دستگیر و به زندان انداخت. از آن تاریخ تا تابستان سال ۲۰۰۰٫م که حافظ اسد در اثر بیماری فوت نمود قدرت در دست اسد باقی ماند. پس از فوت حافظ اسد با تغییر در قانون اساسی کاهش سن رئیس جمهور از ۴۰ به ۳۵ سال را برای ریاست جمهوری بشار اسد باز شد. بعد از این تغییرات در قانون اساسی و شرکت بشار در رفراندم ریاست جمهوری، بشار اسد از سال ۲۰۰۰٫ م میلادی اولین دوره ریاست جمهوری خود را آغاز نمود.
جهت دریافت و خرید متن کامل مقاله و تحقیق و پایان نامه مربوطه بر روی گزینه خرید انتهای هر تحقیق و پروژه کلیک نمائید و پس از وارد نمودن مشخصات خود به درگاه بانک متصل شده که از طریق کلیه کارت های عضو شتاب قادر به پرداخت می باشید و بلافاصله بعد از پرداخت آنلاین به صورت خودکار لینک دنلود مقاله و پایان نامه مربوطه فعال گردیده که قادر به دنلود فایل کامل آن می باشد .
ارسال نظر