عنوان
تعداد صفحات: ۳۶
نوع فایل : ورد و قابل ویرایش
شبیهسازی در لغت به معنای ارائه بدلی از یک چیز واقعی، یک فرایند یا نمایشی از اوضاع جاری است. شبیهسازی هر پدیدهای متضمن ارائه ویژگیهای کلیدی یا رفتاری آن سیستم فیزیکی یا انتزاعی است.
شبیهسازیها انواع مختلفی دارد که یکی از انواع آن شبیهسازی در آموزش است. این نوع شبیهسازی اغلب در آموزش پرسنل شهری و نظامی و آموزش دانشجویان و دانشآموزان در دروس مختلف استفاده میشود و معمولاً هنگامی کاربرد دارد که استفاده از تجهیزات و امکانات در دنیای واقعی از لحاظ هزینه کمرشکن و یا بسیار خطرناک است تا بتوان به دانشآموزان یا کارآموزان اجازهی استفاده از آنها را داد. در چنین موقعیتهایی کارآموزان وقت خود را با آموزش دروس مربوط در یک محیط واقعی ایمن میگذرانند (امیرخانی، ۱۳۹۲).
در حال حاضر شبیهسازها در گستره وسیعی از صنایع نظامی و غیرنظامی استفاده میشود. نمونه هایی از کاربردهای غیرنظامی، در صنایع نفت و گاز، نیروگاهها و صنایع سنگین برای آموزش و کنترل فرآیندها یا آموزش رانندگی با انواع خودروهای سنگین و سبک، لوکوموتیورانی و کشتیرانی به چشم میخورد. در امور نظامی نیز شبیهسازها به طور گستردهای در آموزش تجهیزات و تاکتیکهای نظامی به کار گرفته میشوند. همچنین چون آموزش از طریق تجربه کردن موثرترین راه یادگیری است، قابلیتهای خاص لوحهای فشرده امکان ارائه شبیهسازیهای باکیفیت بسیار بالا را فراهم میسازد. بعنوان مثال، یک برنامه آموزش فروش میتواند موقعیتهای غامص را برای فراگیرنده شبیهسازی کند و یا در یک برنامه آموزش پزشکی، یا استفاده از تک نیکهای شبیهسازی، دانشجو با یک بیمار مجازی روبرو میشود و باید ضمن تشخیص بیماری وی بتواند بهترین راه درمان را انتخاب کند (آذودی، ۱۳۸۵).
شبیهسازیها، بدین منظور استفاده میشوند که برای یادگیرنده امکان دسترسی به تجارب یادگیری بدون خطر، بدون هزینه یا پیچیدگی زندگی واقعی را فراهم میآورند. شبیهسازی آموزشی شامل عناصر آموزشی است که به یادگیرنده برای کشف، هدایت یا کسب اطلاعات بیشتر درباره آن سیستم یا محیط کمک میکند؛ آن اطلاعاتی که به طور کلی نمیتواند از طریق تجارب دیگر کسب شود. شبیهسازی فعالیتی است که وجوه اساسی یک موقعیت واقعی را تقلید میکند. از شبیهسازیها معمولاً در شرایطی که انجام آموزشهای واقعی، گران، وقتگیر و خطرناک است و یا به هر دلیلی، غیرعملی است استفاده میشود. موقعیتهای شبیهسازی شده، در زمینههای مختلف از فعالیتهای بشری (برای آموزشهای انفرادی و گروه کوچک) به کار می روند.
استفادهی مؤثر از الگوی شبیهسازی در کلاس درس به این امر بستگی دارد که چگونه معلم، شبیهسازی از پیش تعیین شده را درون برنامهی درسی جای میدهد و نکات آموزنده را برجسته کرده و تقویت نماید. هم توانایی دانشآموزان و هم ویژگیهای خودآموزی شبیهسازها از اهمیتی حیاتی برخوردارند. در شبیهسازی سعی بر این است که حتیالامکان شرایط واقعی به گونهای شبیهسازی شود که مفاهیم فراگرفته شده و راهحلهای مشخص شده برای مسائل، قابلیت انتقال به جهان واقعی را داشته و به درک و اجرای وظائف مرتبط با محتوای شبیهسازی کمک کند. دانشآموزان برای پیشرفت در انجام تکالیف شبیهسازی شده باید مفاهیم و مهارتهای ضروری برای ایفای نقش در زمینههای مورد نظر را در خود پرورش دهند (امیرخانی، ۱۳۹۲).
شبیهسازی میتواند داستان باشد یا به صورت یک بازی و یا در قالب یک بسته آموزشی باشد. شبیهسازیهای آموزشی را میتوان به طور کلی به دو دسته شبیهسازیهای آموزشی دیجیتالی و غیر دیجیتالی تقسیم نمود، شبیهسازیهای آموزشی غیر دیجیتالی به صورت زنده در موقعیتهای یادگیری چهره به چهره اتفاق میافتد، جایی که معلم به عنوان مربی، ناظر و راهنمای یادگیرندگان عمل میکند. ایفای نقش جزء این نوع شبیهسازی آموزشی محسوب میشود؛ که در آن افراد واقعی یک کار یا رویداد واقعی را بازی میکنند. پیشرفتهای رایانهای و فناوریهای سمعی و بصری منجر به رشد سریع استفاده از شبیهسازیهای دیجیتالی در حوزه آموزش و کارآموزشی شد، شبیهسازیهای دیجیتالی، در حقیقت برنامههایی هستند که به صورت یک مدل معتبر حقیقی برای کاربران عمل میکنند. به وسیله آنها فرصتهایی برای کاربران جهت کسب مهارتها، دستیابی به مفاهیم جدید و درگیری در فرایند حل مسئله تدارک دیده میشود. این شبیهسازیها میتوانند سطوح پیشرفتهای از یادگیری را برای دانشآموزانی که قبلاً به مفاهیم و اصول اساسی یک موضوع مسلط شدهاند، فراهم سازد. در واقع، یکی از مهمترین عوامل کاربرد آنها این است که به دانشآموزان امکان تمرین مهارتهایی را میدهند که تمرین آنها در زندگی واقعی برای آنها خیلی هزینه بر، زمان بر یا خطرناک است. این شبیهسازیها قابلیت خلق محیط تعاملی و برانگیزاننده را دارند که در آن مشارکتکنندگان میتوانند دست به آزمایش بزنند و نتایج فعالیتها و تصمیمگیریشان را بدون هیچگونه خطر یا ریسکی و یا حتی بدون هزینههایی که در دنیای واقعی برای انجام آنها باید متحمل شوند تجربه کنند. این شبیهسازیها دارای جنبههای انگیزشی قوی هستند که آنها را به ابزار آموزشی جذابی تبدیل میکند؛ اما ارزشمندی محتوا نیز به اندازه جذابیت در این شبیهسازی حائز اهمیت است. در آینده معلمان باید به کاربرد این راهبرد ادامه دهند و آنها میتوانند از آن برای بهبود کیفیت ارائه و تولیدات آتیشان، به روشی سریع تر و آسان تر برای مشکلات شخصی و غیرشخصیشان در سطح محلی و جهانی استفاده کنند.
واژه های کلیدی : شبیهسازی، کاربرد شبیهسازی ، شبیهسازی آموزشی، تاریخچه شبیهسازی،اهداف و مقاصد شبیهسازی
چکیده ۵
مقدمه ۸
تعریف شبیهسازی ۱۱
تعریف شبیهسازیهای آموزشی ۱۲
تاریخچه شبیهسازی و آموزش شبیهسازی شده ۱۲
اهداف و مقاصد شبیهسازی ۱۴
شبیهسازی در آموزش ۱۴
رده بندی شبیهسازهای آموزشی ۱۵
مراحل شبیه سازی ۱۷
موارد استفاده از شبیه سازی ۱۹
کاربرد شبیهسازی در علوم مختلف ۱۹
استفاده از شبیهسازیها در آموزش ۲۱
شبیهسازی آموزشی و تئوری یادگیری ۲۱
۱٫ دیدگاه ساختن گرایی ۲۲
۱-۱٫ مبانی دیدگاه ساختن گرایی ۲۲
۱-۲٫ نظریه یادگیری ساختن گرایی ۲۳
۱-۳٫ اصول و مؤلفههای ساختن گرایی ۲۴
۱-۴٫ طراحی آموزش بر اساس نظریه ساختن گرایی ۲۵
۱-۴-۱٫شناخت موقعیتی ۲۵
۱-۴-۲٫ آموزش پیوندی ۲۵
نقش معلم و فراگیر در جریان شبیهسازی از دیدگاه ساختن گرایی ۲۶
۱٫ نقش معلم ۲۶
۲٫ عوامل کلیدی موفقیت در آموزش شبیهسازی شده ۲۷
۳٫ گامهای اصلی عملی در شبیهسازی ۲۷
۴٫ ارزیابی فراگیران در موقعیت آموزشی شبیهسازی شده ۲۸
مزایا و معایب استفاده از شبیه سازی آموزشی ۲۹
۱٫ مزایا ۲۹
۲٫ معایب و محدودیتها ۳۰
نتیجه گیری ۳۱
منابع و مأخذ ۳۳
ملکیان، فرامرز؛ جامه بزرگ، زهرا (۱۳۸۸). فرایند طراحی، اجرا و ارزشیابی رسانهها و روشهای آموزشی، انتشارات دانشگاه آزاد واحد کرمانشاه چاپ اول.
امیرخانی، اصغر (۱۳۹۱). پایاننامه کارشناسی ارشد تأثیر استفاده از محیطهای شبیهسازی شده رایانهای نمایش شکل زمین و منظومه شمسی بر بهبود یادگیری و یادداری دانشآموزان در درس جغرافیا دانشپژوهان پیشدانشگاهی ناحیه ۱ کرمانشاه در سال تحصیلی۹۲/۹۱٫
امیرخانی،اصغر (۱۳۹۲). شبیه ساری رایانهای آموزشی و یادگیری، چاپ اول، نشر گهواره کتابیران.
مهرمحمدی، محمود (۱۳۸۷). بازاندیشی فرآیند یاددهی– یادگیری، انتشارات مدرسه.
پیدایی،میر مهرداد (۱۳۸۵). مزایای انواع آموزش الکترونیکی، مجله الکترونیکی، شماره۵۳، پیک مدیران.
فردانش، هاشم (۱۳۷۷). مبانی نظری تکنولوژی آموزشی، انتشارات سمت.
احدیان، محمد (۱۳۸۴). مقدمات تکنولوژی آموزشی، انتشارات بشری.
احدیان، محمد؛ عمران، رمضانی؛ محمدی، داود (۱۳۷۸). مقدمات تکنولوژی آموزشی، تهران، انتشارات اییژ.
الپیدزر، دین (۱۹۹۸). پیشنهادهایی برای ایجاد انگیزش بیشتر در محیطهای آموزشی، نشریه رشد تکنولوژی آموزشی، شماره ۳۱٫
صانعی،سعید (۱۳۸۵). شبیهسازی الگوی مهارتی شنای کرال سینه،نشریه علوم حرکتی و ورزش، شماره ۸، سال چهام، جلد دوم.
رضوی، عباس (۱۳۸۶). مباحث نوین در فناوری آموزشی، انتشارات دانشگاه شهید چمران اهواز.
افضل نیا، محمدرضا (۱۳۸۷). طراحی و آشنایی با مراکز، مواد و منابع یادگیری، انتشارات سمت.
شانون، رابرت (۱۳۸۰). علم و هنر شبیهسازی سیستمها، علیاکبر عربمازار، تهران، مرکز نشر دانشگاهی، چاپ دوم:۲۰٫
گروه مؤلفین تحت نظر لرنر، ادونس؛(۱۳۸۴) فرهنگ آکسفورد، تهران، نشر ثامنالائمه (علیهالسلام) و نشر منادی،، چاپ اول: ۱۲۰۰٫
تکنولوژی در جهان امروز روند انجام امور در تمام ابعاد زندگی بشر را از لحاظ کمی و کیفی متحول کرده و در راستای این تغییر و تحولات، مراکز آموزشی را با پدیده جدیدی به عنوان تکنولوژی آموزشی روبرو ساخته است که این پدیده، آموزش را از حالت سنتی خارج ساخته و جریان خاصی به آن بخشیده است و تحول روشهای آموزشی در جهتی است که هر فرد در هر زمان و مکانی مشغول یادگیری شود. این نوع از آموزش شالودهای از کاربرد تکنولوژی، ارتباطات، مفاهیم روانشناختی، حرفهای و بر اساس معیارها و استانداردهای معمول است که بنا به اهداف، نیازها و واقعیتهای موجود جوامع شکل خاصی به خود میگیرد در آغاز قرن بیست و یکم، توجه همگان بیش از گذشته، به نظامهای رسمی تعلیم و تربیت معطوف شده است تا به کمک ایجاد تحول در این زیر مجموعه، نظامهای اجتماعی و افزایش کارایی و کفایت آنها، جوامع بشری قادر شوند به گونهای سازنده با معضلات و چالشهایی که پیش رو دارند، مواجه شوند. به دیگر سخن، بشر امروزی برای رویارویی مولد و موثر با چالشهای علمی: نعتی، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و اخلاقی، بستری مناسبتر، کارسازتر و موجهتر از نظام تعلیم و تربیت شناسایی نکرده و بدین سبب، نزد انسانهای هوشمند، تحول در نظامهای آموزش و پرورش، به عنوان پیشنیاز نیل به اهداف توسعه پایدار ارزیابی شده است (مهرمحمدی، ۱۳۸۷ :۱).
تغییر و تحولات سریع در زمینههای مختلف علوم و فنون بشری، بر اثر پیشرفتهای سریع و غیرقابل انتظاری که در بیشتر قلمروهای دانش، طی چند دهه اخیر نصیب انسان شده است، حجم اطلاعات و دانستههای بشر امروزی را به طور سرسامآوری افزایش داده و نیز مسایل و مشکلات جدیدی را پدید آورده است. یکی از عواملی که برای مقابله با این مسایل در کشورهای مختلف مورد توجه قرار گرفته، تکنولوژی نوین آموزشی است. تکنولوژی آموزشی را میتوان یک رویکرد سیستمی دانست که فرآیند یاددهی و یادگیری را کنترل و تسهیل میکند (پیدایی، ۱۳۸۵:۱۴).
سابقه تحقیقات روانشناسی درباره یادگیری و تدریس حدوداً به صد سال پیش بر میگردد. اگر چه مطالعات مربوط به یادگیری سؤال بسیاری از فلاسفه در طول تاریخ بوده است. انواع نظریههای یادگیری را میتوان بر مبنای مفروضات فلسفی در قالب دو رویکرد تقسیم کرد و در یک طیف گنجاند که ابتدای آن عینیتگرایی[۱] و در انتهای دیگر آن رویکرد ساختوساز گرایی قرار میگیرید. عینیتگراییها سالها بر حوزه آموزش و پرورش سیطره داشته و رویکردهای سنتی به یادگیری و تدریس را که بر اساس نظریههای رفتارگرایی و شناختگرایی بوده در بر میگیرد. این دو رویکرد دارای زیربنای واقعگرا هستند. در تقابل با این دیدگاه و در آن سوی طیف ساختوساز گرایی قرار دارد که فرض اساسی و بنیادی آن بر این است که دانش مستقل از یادگیرنده وجود ندارد، بلکه دانش و یادگیری ماهیتی بنا شدنی دارد (مهرمحمدی، ۱۳۸۷:۳).
مفروضات دربارهی ذهن یادگیرنده زیربنای تلاشهای مربوط به یاددهی را تشکیل میدهد (برونر،۱۹۹۶). پس پیشنیاز هر عمل بهبودی بخش در تعلیم و تربیت، پیشرفت در دست یافتن به فهم اذهان دانشآموزان است. مبانی معرفتشناسی ساختن گرایی سبب ایجاد تغییرات در بنیادهای آموزش و یادگیری و به تبع آن فناوری آموزشی شده است. با پیشرفت در زمینه فناوریهای اطلاعاتی و ارتباطی، امکان طراحی محیط یادگیری انفرادی و تجارب خاص برای افراد فراهمشده و فناوری آموزشی متفکرانه تولد یافته است (فردانش،۱۳۸۰).
کلمه Simulation به معنی «عمل نائل شدن به اصل چیزی بدون واقعیت» (گروه مؤلفین، ۱۳۸۴) و «نمایش کارکرد یک سیستم یا یک فرایندی بهوسیله کارکرد کامپیوتر یا فرایند دیگر» (مریام[۱]، ۲۰۰۰) آمده است.
شبیه سازی توانایی یا قابلیت طراحی است؛ که یک راهحل آماری قدرتمند را ایجاد کرده و مدیر را ازدستیابی به اهداف سازمان مطمئن میکند (فیرین دی ام، مادلر دید ومدلر ام جی ۲۰۰۲[۲])
یک مدل شبیه سازی، گونهای از پدیدهها یا سیستمهای دینامیک را نشان میدهد که میتواند مسائل موجود در سازمان را پیش از آنکه تبدیل به مشکل شوند، شناسایی کند.
شبیهسازی در واقع فرآیند طراحی مدلی از سیستم واقعی است؛ که با انجام آزمایشها با استفاده از این مدل و باهدف پیبردن به سیستم، یا ارزیابی استراتژیهای گوناگون، در محدودهای که به وسیله معیار و یا مجموعهای از معیارها اعمال شده، برای عملیات سیستم صورت میگیرد (شانون، رابرت، ۱۳۸۰).
شبیهسازی تقلیدی از عملکرد فرآیند یا سیستم واقعی با گذشت زمان است. هم چنانکه یک سیستم با گذشت زمان تکوین مییابد، رفتـــار آن با ایجاد نمونه شبیهسازی بررسی میشود. این مدل، معمولاً به شکل مجموعهای از فرضهای مربوط به عملکرد سیستم است. این فرضها در چارچوب رابطههای ریاضی، منطقی و نمادین بین نهادهها یا اهداف مورد نظر سیستم بیان میشود (اخوان و معینی، ۱۳۸۴).
شبیهسازی نسخهای از بعضی وسایل حقیقی یا موقعیتهای کاری است که تلاش دارد تا بعضی جنبههای رفتاری یک سیستم فیزیکی یا انتزاعی را به وسیلهی رفتار سیستم دیگری نمایش دهد که بیشتر در سیستمهای طبیعی و سیستمهای انسانی کاربرد دارد. همچنین شبیهسازی نمایش مجدد یا خلق مجدد یک شئ یا موضوع واقعی یا یک موقعیت میباشد. این تکنیک همانند آینه، واقعیات را همانندسازی میکند، افزون بر این احتمال وارد آوردن صدمه یا آسیب به شرکتکنندگان وجود ندارد.
Ferrind.M, Mothler, Did. & Muthlerm.J
جهت دریافت و خرید متن کامل مقاله و تحقیق و پایان نامه مربوطه بر روی گزینه خرید انتهای هر تحقیق و پروژه کلیک نمائید و پس از وارد نمودن مشخصات خود به درگاه بانک متصل شده که از طریق کلیه کارت های عضو شتاب قادر به پرداخت می باشید و بلافاصله بعد از پرداخت آنلاین به صورت خودکار لینک دنلود مقاله و پایان نامه مربوطه فعال گردیده که قادر به دنلود فایل کامل آن می باشد .
ارسال نظر